""" شمه ای ز اوصاف شاه مدینه ( ص ) - بخش نخست """

ﻣﻮﻫﺎﻯ ﺳﻔﻴﺪ ﭼﻨﺪﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﻳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺧﻀﺎﺏ، ﺳﺒﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﺩﻫﺎﻧﺶ ﻓﺮﺍﺥ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ، ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺵ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻩ، ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﺳﭙﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ، ﻭ ﻣﻮﻳﺶ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﻧﺎﻑ ﺧﻄﻰ ﺑﺎﺭﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﻮ ﺩﺍﺷﺖ.

ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺪﺍﻣﻬﺎﻳﺶ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺑﻮﺩ. ﺷﻜﻤﺶ ﺑﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻮﺩ، ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﭘﻬﻦ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺩﺭ ﺯﻳﺒﺎﻳﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﺘﻰ ﻧﮕﺎﺭﻳﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺳﭙﻴﺪﻯ ﻧﻘﺮﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺳﺘﻬﺎ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﻛﺸﻴﺪﻩ، ﻭ ﺳﺎﻗﻬﺎ ﻭ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻛﻢ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﻮﺩ. ﭼﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﺭﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻠﻔﺖ ﻧﺒﻮﺩ، ﻟﮕﻦ ﺧﺎﺻﺮﻩ ﺍﺵ [ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻟﺎﻭﺭﺍﻥ ] ﭘﻬﻦ ﺑﻮﺩ، ﺑﻨﺪﻫﺎﻳﺶ ﻗﺮﺹ ﻭ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻮﺩ. ﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻗﻮﺍﺭﻩ، ﻭ ﻧﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﻮﻯ ﺳﺮﺵ ﻧﻪ ﻣﺠﻌّﺪ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﻧﻪ ﻟﺨﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻧﻪ ﻛﻢ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﭘﺮ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺳﭙﻴﺪ ﺯﻧﻨﺪﻩ. ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﻔﺼﻠﺶ ﺩﺭﺷﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﭘﻬﻦ ﻭ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺵ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺷﻜﻢ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺍﺵ ﻣﻮﻳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺟﺰ ﺧﻂ ﺑﺎﺭﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻣﻮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﻧﺎﻓﺶ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﭼﻬﺎﺭ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﺪﻧﻰ ﺑﻰ ﻣﻮ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﻧﺎﻑ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻮﻫﺎﻯ ﺳﭙﻴﺪﻯ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﭘﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ. ﻛﻒ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﻒ ﺩﺳﺖ ﻋﻄﺮ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﻣﻌﻄّﺮ ﺑﻮﺩ. ﻛﻒ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺸﺎﺩﻩ، ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﻗﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﭼﻮﻥ ﺁﻳﻨﻪ ﺍﻯ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﻭ ﺟﺬّﺍﺏ ﺑﻮﺩ. ﻛﺸﻴﺪﻩ ﮔﺎﻡ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻭﻗﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ. ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺸﻘﺪﻡ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻣﻰ ﺯﺩ ﮔﻮﻳﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﺷﻴﺒﻰ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ. ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺒﺴّﻢ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﺑﺴﺎﻥ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﺗﮕﺮﮒ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﻨﺪﻩ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﻳﺶ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ ﺟﻬﻨﺪﻩ ﻣﻰ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ.

★ جان جهانی بفدایش باد ★

* - ادامه دارد ...