★★★ باژبود ★★★

بلندى لباسهاى آن حضرت تا بالاى قوزك پاها بود، و روپوشى كه به تن مى كرد از آن كوتاه تر بود و تا نصف ساق پا مى رسيد. هميشه ميان كمر را مى بست و بسا در حال نماز و غير نماز آن را مى گشود. آن حضرت روپوشى داشت كه با زعفران رنگ شده بود و بسا كه با همان يك پوشش با مردم نماز جماعت

______________________________

(1) سندس: ديبا و ابريشم لطيف. و در اينجا منظور ابريشم ناخالص است، زيرا پوشيدن ابريشم خالص براى مردان حرام است.

مى گذاشت. و گاهى تنها يك عبا به تن داشت.

و نيز عباى كهنه وصله دارى داشت كه آن را مى پوشيد و مى فرمود: من بنده‌ام و لباس بندگان مى پوشم. و دو جامه داشت مخصوص روزهاى جمعه، غير از لباسهاى ديگرى كه در غير جمعه مى پوشيد. و بسا كه فقط يك روپوش بدون لباسهاى ديگر به تن مى كرد، و دو طرف آن را ميان دو شانه خود گره مى زد و با همان لباس با مردم بر جنازه‌ها نماز مى خواند. و بسا همان روپوش را به خود مى پيچيد و آن را از چپ و راست بر دوش مى افكند و با آن در خانه خود نماز مى خواند و اين لباسى بود كه در همان روز در آن مجامعت كرده بود. گاهى در همان ازار نماز شب مى خواند، يك طرف پارچه را به روى خود و طرف ديگرش را به روى بعضى از زنان خود مى انداخت و به اين ترتيب در آن نماز مى خواند. آن حضرت عباى سياه رنگى داشت كه به كسى بخشيد. امّ سلمه گفت: پدر و مادرم فداي! آن عباى سياه چه شد؟ فرمود: آن را [به برهنه اى] پوشاندم. امّ سلمه گفت: هرگز چيزى زيباتر از سفيدى شما بر سياهى آن عبا نديدم.

انس گويد: بسا آن حضرت در قطيفه اى كه دو طرف آن را [پشت گردن] گره زده بود با ما نماز ظهر مى خواند.

و آن حضرت انگشتر به دست مى كرد... و با همان انگشتر نامه‌ها را مهر مى كرد، و مى فرمود: مهر كردن نامه‌ها بهتر از ايجاد شك و تهمت است.

آن حضرت شب كلاه به سر مى گذاشت، گاه زير عمامه و گاه بدون عمامه. و گاهى آن را از سر بر مى داشت و جلوى خود به عنوان حريم نماز مى نهاد و به سوى آن نماز مى خواند. و بسا عمامه نداشت و شال را بر سر و پيشانى مى بست. عمامه اى داشت به نام سحاب و آن را به على عليه السّلام بخشيد. بسا بود كه على عليه السّلام با آن عمامه مى آمد و پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله مى فرمود: على در سحاب نزد شما آمد.

هميشه لباس را از طرف راست مى پوشيد و چنين مى خواند:

الحمد لله الذیكسانى ما اوارى به عورتى، و اتجمّل به في النّاس .یعنی : «سپاس و ستايش خدايى را كه بر من جامه اى پوشانيد كه با آن شرمگاهم را بپوشانم و آراسته در ميان مردم ظاهر شوم. » و چون لباس را در مى آورد از سمت چپ بيرون مى آورد.

چون لباس نو مى پوشيد، لباسهاى كهنه را به فقير مى داد و مى فرمود: هيچ مسلمانى نيست كه لباس كهنه خود را فقط براى رضاى خدا به فقيرى بپوشاند مگر آنكه در پناه و خير خداوند خواهد بود تا زمانى كه آن لباس بر تن فقير است، خواه بخشنده لباس زنده باشد يا مرده.

*** موفق باشید ***